«Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της Ηπειρωτικής Γης…»
Ένα συγκινητικό κάλεσμα προς κάθε κοινωνικό φορέα και όλους τους επιχειρηματίες της πόλης απηύθυνε ο Ευάγγελος Κούρτης της γνωστής κατασκευαστικής εταιρίας «ΚΟΥΡΤΗΣ – Προκατασκευασμένα Σπίτια», με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου «ΛΟΓΟΣ και αιτία για μια θύμηση», ως χορηγός της έκδοσης, σε εκδήλωση που οργάνωσε, στην πισίνα του ξενοδοχείου CLASSICAL LARISSA IMPERIAL, η Πανθεσσαλική Ένωση Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, στην οποία ανήκουν οι πωλήσεις και όποια άλλη οικονομική εκμετάλλευση.
Πιο συγκεκριμένα, ο Ευάγγελος Κούρτης, τόνισε πως η συμπαράσταση προς τον συνάνθρωπο δεν είναι παρά η εκπλήρωση του αυτονόητου, ό,τι δηλαδή πρέπει να κάνει ο καθένας μας για να μη νιώθει μόνος στη ζωή:
«Πάνε πολλά χρόνια από τότε που κατανόησα ότι όσο αληθινό είναι πως μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πεθαίνουμε, άλλο τόσο αληθινό είναι ό,τι δεν πορευόμαστε μόνοι στη ζωή, αλλά χέρι με χέρι με τους διπλανούς μας, μοιραζόμενοι μια κοινή μοίρα.
»Είναι γεγονός ότι η μοίρα μας είναι κοινή. Το ατυχές είναι ότι η αλήθεια αυτή γίνεται παραδεκτή όταν έρχεται η στιγμή να βιώσουμε κάποιον πόνο. Εκεί αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι να δούμε ν’ απλώνεται κάποιο χέρι και να μας κρατά όρθιους την ώρα που νιώθουμε ότι όλα καταρρέουν.
»Ιδιαίτερα τώρα που ο τόπος μας δοκιμάζεται άγρια από καταστάσεις που προβληματίζουν όλους μας και μόνη πια ελπίδα για να διαφυλάξουμε το μέλλον των παιδιών μας είναι να επαναπροσδιορίσουμε το νόημα εκείνων των λέξεων που για δεκαετίες καταρράκωσαν και εξευτέλισαν οι πολιτικοί μας. Μιλώ για τις λέξεις αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, αισιοδοξία, πρόνοια. Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα σ’ αυτές τις έννοιες και κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να βρίσκεται μέσα στη χαρά της ζωής.
»Πιστεύω ακράδαντα ότι η μοίρα μας είναι κοινή. Πιστεύω ότι όλοι μας πρέπει ν’ αφουγκραστούμε τα λόγια του Άγγλου ποιητή, του Τζον Νταν, που είχε γράψει ότι ‘‘κανένας άνθρωπος δεν είναι ένα Νησί… κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της Ηπειρωτικής Γης… Ο θάνατος του κάθε ανθρώπου λιγοστεύει εμένα. Έτσι μη ρωτάς να μάθεις για ποιον χτυπάει η καμπάνα. Χτυπάει για σένα…’’
»Πιστεύω πως μπορούμε έστω και τώρα να χτίσουμε μια νέα κοινωνία. Άλλωστε ο Έλληνας έχει το προνόμιο να διεκδικεί την ουσία της ζωής με το τραγούδι και την ποίηση. Ακόμα και στα μεγάλα ερωτηματικά της υπαρξιακής του υπόστασης έχει απαντήσει με την ποίησή του. Απόψε καλώ τους συναδέλφους μου επιχειρηματίες ν’ ανατρέψουμε το μαύρο και να γεμίσουμε με χρώμα τη ζωή μας. Να σταθούμε εμπόδιο στη μιζέρια και τη φθορά και να επιχειρήσουμε με επίκεντρο τον άνθρωπο. Να ενισχύσουμε τις ευπαθείς ομάδες, βεβαιώνοντας πως δε θ’ αφήσουμε τη ζωή τους έρμαιο σε κάθε ανάλγητο κρατικό λειτουργό. Να γίνουμε η ασπίδα τους. Να προχωρήσουμε ΜΑΖΙ τον δρόμο της ζωής…»